تصفیه فاضلاب آبکاری
تصفیه فاضلاب آبکاری
چنان چه فلزات استخراج شده از سنگ معدن در معرض واکنش با اکسیژن اتمسفری قرار گیرند. اکسیدهای فلزی در سطح آنها تشکیل می گردد. قبل از انجام هر عملی به منظور جلوگیری از خوردگی باید این لایه ی اکسید حذف گردد.
آبکاری
آبکاری فرآیندی است از تشکیل پوشش ضخیم از یک فلز، روی سطح فلز دیگر(یا غیر فلز) به منظور
- تغییر ویژگی های سطح فلز دیگر
- اصلاح ظاهر آن
- افزایش مقاومت به خوردگی و کدر شدن، تهاجم شیمیایی و غیره
- افزایش سختی و نیروهای الکتروشیمیایی و …
استفاده می شود.
روش های آبکاری
روکش کروم، کادمیوم، مس، روی، نقره، طلا و غیره می تواند با آبکاری الکتریکی انجام شود که در آن، این فلزات با یون سیانید برای افزایش قدرت پرتابی ترکیب می شوند. به طور معمول وان های دوگانه ی سیانید مورد استفاده قرار می گیرند که یکی از آنها حاوی سیانید فلزی که باید آبکاری شود و دیگری حاوی سیانید قلیایی اضافی می باشد. وان دوم برای حل سیانید فلز و نگهداشتن سیانید اضافی به کار می رود.
آبکاری موثر با پاکسازی کامل سطحی که باید آبکاری شود، تضمین می شود که با استفاده از حلال های آلی مثل تری کلرواتیلن، یا یک امولسیون ساخته شده از نفت سفید، عامل مرطوب کننده و یک قلیا، یا یک پاک کننده ی الکترولیتیک با استفاده از قلیا به اضافه ی عامل مرطوب کننده و یک عامل شلاته کننده قابل دستیابی است. سطحی که باید تمیز شود آند را تشکیل می دهد.
منابع تولید فاضلاب آبکاری
مواد شیمیایی مورد استفاده در عمل پاکسازی با شست و شو با آب حذف می گردند. پس از انجام پاکسازی شیمیایی سطح غوطه ور سازی در اسید یا قلیا وابسته به اینکه آیا در مرحله ی قبل اسید یا قلیا به عنوان جزئی از محلول پاک کننده به کار رفته است، انجام می شود. سطوح به منظور حذف مواد شیمیایی واکنش و فرآورده های واکنش قبلی با آب شسته می شود که مرحله ی بعدی آبکاری فلز است. در اینجا اشیاء آبکاری شده کاتد را تشکیل می دهند، چون مستقیم در عمل آبکاری استفاده می شوند.
در صورتی که باید مورد آبکاری قرار گیرند کوچک باشند، آنها را در یک ظرف استوانه ای غوطه ور در وان آبکاری قرار می دهند. این ظرف استوانه ای به استوانه ی آبکاری مشهور است. اشیاء آبکاری شده پس از گذشت زمان مطلوب از وان آبکاری خارج شده و بالای وان نگه داشته می شوند تا محتویات وان تخلیه شود.
سپس اشیاء آبکاری شده با آب با کیفیت(ترجیحا با آب مقطر) خوب شسته می شوند و پس از آن با هوای داغ خشک می شوند. هر گونه مراقبتی برای اطمینان از عدم وجود نشت محتویات وان آبکاری باید صورت گیرد و مصرف اقتصادی از آب برای شست وشو نیز باید انجام شود. بنابراین همان آب می تواند برای شست و شوی مجدد بازپخش گردد.
هنگامی که قدرت تمیزکنندگی آب شست وشو از دست رفت، با مواد شیمیایی آبکاری لازم افزایش داده می شود و به وان آبکاری برگشت داده می شود. شست و شو با جریان مخالف یا شست وشو با مه نیز به عنوان روش حفاظتی از آب مورد استفاده قرار گرفته است.
مواد داخل وان آبکاری سمی بوده و باید نابود شود(به خصوص سیانیدها و فلزات سنگین دیگر نظیر کروم، کادمیوم، مس، روی و …..) یا غلظتشان به محدوده ی بی خطر کاهش یابد.
روش های تصفیه فاضلاب سیانید
روش های مختلفی برای تصفیه ی فاضلاب های مقاوم به سیانید به کار رفته است که به اختصار شامل: کلریناسیون قلیایی، ازن زنی، اسیدسازی و هوادهی طبیعی در برکه، اسیدسازی و به دنبال آن هوادهی اجباری درون یک لوله ی بلند، تصفیه با سولفات آهن(II)، اکسیداسیون الکترولیتیک در حضور یون کلراید، تصفیه با فرآورده های اضافی و غیره می باشد. متداول ترین روش مورد استفاده کلریناسیون قلیایی است.
مرحله ی بسیار مهمی که در مرحله ی آبکاری باید انجام شود جداسازی همه ی جریان های فاضلاب های اسیدی از جریان های مقاوم به سیانید برای اجتناب از تشکیل اسید هیدروسیانیک، حتی به طور تصادفی، می باشد که ماده ی شیمیایی بسیار خطرناکی است.
تخریب سیانید می تواند به صورت بسته یا پیوسته انجام شود. تخریب ناپیوسته (Batch) مرجع است زیرا بدون استفاده از ابزار آنالیز دقیق که برای تخریب پیوسته ضروری است، شدت تخریب قابل تشخیص است. اکسیداسیون سیانید به وسیله کلر تحت شرایط قلیایی تا مرحله سیانات (–CNO) یا تا مرحله دی اکسید کربن و نیتروژن وابسته به نیازمندی های تخلیه انجام می شود.
تصفیه فاضلاب