مقایسه فنی و اقتصادی روش انعقاد و لخته سازی شیمیایی برای تصفیه فاضلاب با روش انعقاد و لخته سازی الکتریکی
الف) مقایسه فنی
مقایسه انعقاد الکتریکی و شیمیایی بصورت مستقیم امکان پذیر نیست. زیرا هر دو سیستم در یک حالت و یک فاز راهبری نمی گردند. در انعقاد شیمیایی، اضافه کردن مواد شیمیایی مستقل از تجزیه آلومینیوم و pH می باشد ولی در انعقاد الکتریکی میزان لخته فلزی که تشکیل می گردد تابعی از جریان الکتریکی مصرفی و میزان pH محیط می باشد. در انعقاد الکتریکی، گرادیان غلظت به صورت مستمر براساس میزان تجزیه شدن الکترودها تغییر می کند.
از نظر نوع ته نشینی آلاینده ها نیز این دو سیستم باهم تفاوت عمده ای دارند. در انعقاد شیمیایی تنها راه جداسازی لجن ته نشینی است. در صورتی که در انعقاد الکتریکی می توان از شناورسازی نیز استفاده نمود، بنابراین کاهش میزان کدورت در این واحدها بیشتر می باشد.
لجن تولیدی از فرآیند انعقاد الکتریکی دارای pH حدود 6-7 می باشد که در این حالت استاندارهای زیست محیطی نیز رعایت می شود. ولی در روش انعقاد شیمیایی به علت اینکه لجن ته نشین شده دارای pH بالای 10 می باشد، فلزات در این pH به صورت هیدروکسید رسوب می کنند که مخاطرات زیست محیطی زیادی را به همراه دارد.
در روش انعقاد الکتریکی هیچ نوع ماده شیمیایی به جز مواد اسیدی و قلیایی که برای تنظیم pH در ورودی سیستم اضافه می شود هیچ نوع ماده ای به کار برده نمی شود.
بنابراین لجن جداشده اغلب فقط شامل آلودگی های تغلیظ شده آب بوده و شامل مواد شیمیایی دیگر نمی باشد. در مقایسه با روش های متعارف مثل جداسازی با آب آهک دارای مقدار لجن کمتر از 10% است و نکته قابل توجه و مهم امکان بازیابی و استفاده مجدد در این روش می باشد که در روش های متعارف غیرممکن و بسیار پرهزینه است.
مقایسه هزینه های بهره برداری فرآیند ترسیب شیمیایی و انعقاد الکتریکی
هزینه های راهبری در فرآیند انعقاد الکتریکی شامل هزینه های مربوط به خریداری مواد ( الکترودها )، هزینه های راهبری ( برق ) و تعمیرات و نگهداری سیستم می باشد.
در فرآیند انعقاد و لخته سازی شیمیایی هزینه های راهبری شامل خرید مواد ( آلوم، آهک و پلیمر )، هزینه های انتقال و نگه داری و هزینه های مربوط به راهبری توسط کارگران می باشد.
فرآیند انعقاد و شناورسازی الکتریکی با در نظر گرفتن مزایایی از قبیل حجم لجن تولیدی کمتر، هزینه های بهره برداری پایین تر، جنبه های بهداشتی و زیست محیطی مطلوب تر و بازده ی بسیار بالاتر نسبت به فرآیند ترسیب شیمیایی در حذف مواد آلاینده از آب و فاضلاب چشم انداز بسیار مطلوب تری در صنعت آب و فاضلاب کشور دارد
متوسط درصد حذف آلاینده ها از فاضلاب توسط روش انعقاد الکتریکی بسیار بالا و چشمگیر می باشد. از جمله معایب کنونی این روش هزینه های بالای سرمایه گذاری این سیستم است که در صورت فراهم آوردن شرایط لازم جهت ساخت و تولید قسمتی از تجهیزات سیستم مورد بحث در داخل کشور، هزینه های سرمایه گذاری مربوط تا حدود زیادی کاسته خواهد شد.
کاهش چشمگیر غلظت انواع آلاینده های شیمیایی، سینتیک و سمی از قبیل فلزات سنگین که دارای اثر بازدارندگی بر فعالیت بیولوژیکی میکروارگانیزم ها می باشند، کاربرد این سیستم در فاضلاب های صنعتی و کشاورزی بسیار زیاد بوده و عملا کاربرد فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی به لحاظ وجود اینگونه مواد آلاینده ها با محدودیت های زیادی روبرو است و به همین خاطر کاربرد راه های مناسب در جهت حذف اینگونه مواد آلاینده از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
فرآیند انعقاد الکتریکی برای سیستم های تصفیه کوچک مقرون به صرفه نیست. با استفاده از شمش های آلومینیوم می توان هزینه ها را در این روش کاهش داد. با بهره برداری مناسب می توان مدت زمان زیادی از این روش استفاده نمود. حجم لجن در این روش بسیار کمتر از انعقاد شیمیایی می باشد در نتیجه هزینه های تصفیه و دفع آن نیز کمتر بوده و در نتیجه مجموع کل هزینه های این فرآیند نسبت به فرآیند انعقاد شیمیایی حدود یک سوم نیز کمتر خواهد بود.