باکتری های تصفیه کننده فاضلاب
مهم ترین میکروارگانیسم های مورد توجه در سامانه های تصفیه بیولوژیکی فاضلاب، باکتری های تصفیه کننده فاضلاب هستند. واحدهای تصفیه بیولوژیکی تنها بعنوان تکثیرکننده های بیولوژیک ساده ای هستند که بر اثر جداسازی یا تجزیه فاضلاب به افزایش تعداد میکروارگانیسم ها ( لجن ) می انجامد. بنابراین شرط تصفیه فاضلاب، فعالیت و رشد قابل قبول میکروارگانیسم ها و تولید بیوماس است.
همه میکروارگانیسم ها و نحوه فعالیت آنها با انتقال کربن و انرژی رابطه ی متقابل دارند.
عوامل موثر در رشد باکتری های فاضلاب
اغلب، عوامل تغذیه ای و فیزیکی متعددی رشد باکتری ها را در سامانه های تصفیه فاضلاب و در نتیجه کارایی تصفیه تحت تاثیر قرار می دهند. عوامل فیزیکی موثر عبارتند از : pH، دما و واکنش نسبت به اکسیژن آزاد مولکولی
-
PH
باکتری ها اغلب pH بهینه ای دارند که در آن به بهترین نحو ممکن رشد می کنند و اغلب در مورد بیشتر آنها این pH نزدیک خنثی pH=7 است و بیشتر آنها قادر به تحمل pH های کمتر از 4 و بیشتر از 9/5 نیستند. بیشتر واحدهای تصفیه بیولوژیک در pH های نزدیک خنثی بین 6/8 و 7/2 عمل می کنند و می توانند در pH های کمتر یا بیشتر از یک pH نزدیک خنثی با مشکلات عملکردی مواجه شوند.
-
دما
به طور کلی، دما دو تاثیر مهم بر جمعیت باکتری ها اعمال می کند: اول اینکه، بر مقدار انتشار سوبستراها و مواد غذایی به درون سلول های باکتری اثر می گذارد و دوم اینکه، سطوح فعالیت آنزیمی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. بعبارت دیگر، همزمان با افزایش دما، مقدار انتشار سوبستراها و مواد غذایی به درون سلول های باکتری و سطح فعالیت آنزیمی آنها افزایش می یابد. به این ترتیب، مقدار انتشار و فعالیت آنزیمی در شرایط دمای کم، کاهش خواهد یافت.
-
واکنش به اکسیژن آزاد مولکولی
به طور کلی باکتری ها در شرایط وجود یا نبود اکسیژن آزاد مولکولی رشد می کنند و می توان آنها را براساس نیاز به این اکسیژن و یا واکنش نسبت به آن به سه گروه تقسیم کرد. این گروه ها عبارتند از : باکتری های هوازی، بی هوازی و بی هوازی اختیاری
