حذف آرسنیک
معمولا آرسنیک معدنی در آب به دو صورت آرسنیت 3 ظرفیتی و آرسنات 5 ظرفیتی وجود دارد. آرسنات یک مولکول با بار منفی بوده و حذف آرسنیک آن نسبتا ساده است. زیرا به راحتی روی سطح ذرات هیدروکسید فلزی جذب می شود. اما حذف آرسنیک اگر بصورت آرسنیت باشد به دلیل خنثی بودن از نظر بار الکتریکی مشکل می باشد. بنابراین اگر آب مورد تصفیه دارای آرسنیت باشد ( یا مقدار آن در حد حداکثر مجاز باشد ) تصفیه باید با یک مرحله اکسیداسیون به منظور تبدیل تمام آرسنیت به آرسنات شروع شود. اکسیداسیون جهت حذف آرسنیک با کاربرد کلریناسیون ساده، ازناسیون یا پرمنگنات پتاسیم قابل دستیابی است.
در سیستم های تصفیه آب های سطحی با فرآیند متداول با استفاده از مواد منعقدکننده فریک یا آلوم، آرسنیک به آسانی در طول فرآیند انعقاد – ته نشینی حذف می شود. در سیستم های تصفیه آب های زیرزمینی برای حذف آرسنیک یکی از روش های زیر را می توان بکاربرد:
- فرآیند جذب ( تبادل یونی یا جذب سطحی روی یک بستر آهن، آلومینیوم یا مس )
- فرآیند ترسیب ( فرآیند انعقاد همراه با صاف سازی)
- فرآیند غشایی ( نانوفیلتراسیون )
