حذف روغن و چربی از فاضلاب

مقادیر بالای ذرات معلق و روغن و چربی، که در فاضلاب کارخانه استخراج روغن یافت می شود، بارهای بالایی از مواد معلق و آلی را به راکتورهای بیولوژیکی پایین دست وارد می سازد. این مسئله به اکسیژن خواهی بالاتری منتهی می گردد. اندازه و سایز این واحدها و سایر واحدهای پایین دست جریان متاثر از میزان حذف آلاینده ها در بالا دست جریان می باشد.

واحدهای شناورسازی همراه با هوای فشرده ممکن است برای حذف روغن و چربی از فاضلاب به کار گرفته شود. شفافیت فاضلاب تصفیه شده با کمک DAF بیانگر این است که بارآلی، حداقل از لحاظ روغن و چربی، به مقدار قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. تحقق بهبود در کیفیت فاضلاب از طریق DAF اغلب مستلزم استفاده از مواد منعقدکننده می باشد. از میان مواد منعقدکننده به کار رفته، نمک های آلومینیوم و آهن رایج می باشد.

این امر معمولا بعلت هزینه نسبتا پایین و در دسترس بودن این مواد شیمیایی است. در هر مورد، مواد منعقدکننده با مواد قلیایی موجود در فاضلاب واکنش نشان داده و تشکیل هیدروکسیدهای فلزی را می دهند. از آنجایی که ممکن است فاضلاب ها دارای خاصیت قلیایی کافی برای واکنش با مواد منعقدکننده افزوده شده نباشد، خاصیت قلیایی می بایست تقویت گردد. نمک های آهن ممکن است در pH وسیع تر 4/8 تا 11 اثربخش باشند در حالیکه، انعقاد آلومینیوم معمولا در محدوده pH بین 5/5 تا 8 موثر می باشد.

کنترل pH از این لحاظ در انعقاد، یک شرط اساسی به شمار می رود، زیرا حلالیت پذیری هیدروکسیدهای فلزی در خارج از شرایط ایده آل معین شده برای هر فاضلاب افزایش می یابد. رسوب هیدروکسید فلز غیرمتبلور و غیرشفاف، برای بیشتر فرآیندهای انعقاد و زلالسازی، یک ضرورت به شمار می رود.

استفاده از مواد منعقدکننده در تصفیه فاضلاب از جمله برای کمک به شناورسازی با هوا مسائلی را نیز در پی دارد. لجن هیدروکسید فلزی تولید شده باید در محل دفن زباله ها تخلیه گردد که این امر خود، هزینه کلی تصفیه فاضلاب را افزایش می دهد.